Mój performance inspirowany był z jednej strony przedstawieniem teatralnym „Umarła klasa” Tadeusza Kantora, z drugiej natomiast strony osobliwymi wspomnieniami z czasów szkoły podstawowej. Kluczowym rekwizytem użytym w ramach performance’u było drewniane krzesło konferencyjne z pulpitem, które podobnie jak szkolne ławy w sztuce Kantora, symbolizowało przestrzeń klasy — miejsce porządku, dyscypliny i wychowania. Przestrzeń tą dookreślał także mój szkolny uniform, którego użyłam jako strój performerki. Elementem przełamującym ten symboliczny porządek stały się gumy do żucia, które permanentnie przeżuwałam podczas trwania całego performance’u, naklejając je następnie na blat pulpitu krzesła konferencyjnego. W efekcie czego powstał obiekt, stanowiący autonomiczną dokumentację akcji, przywołujący wspomnienia zapomnianego gestu nieposłuszeństwa, braku wychowania, a także młodzieńczego buntu.